نکاتی کوتاه در مورد تشییع جنازه و برگزاری مراسم ختم در روستا

1_ دقایقی بعد از فوت یکی از اهالی روستا برای دفن او عجله نکنیم. سعی کنیم ساعتی مناسب را برای تشییع جنازه او بر گزینیم. چراکه صبح ها مردم درگیر کار روزانه اند. در روز تعطیل نیز برای دیدار به خانه بستگان می روند یا برای سفر کوتاه زیارتی و سیاحتیِ درون  شهری و درون استانی، به بیرون از خانه و شاید دیر باخبر شوند.

لذا با وجود سردخانه های مختلف در شهر بابل، می توان ساعاتی معقول تر را برای تشییع جنازه برگزید.مثلن دو ساعت مانده به اذان مغرب، زمان خوبیست. چون علاقه مندان، خود را راحت تر به روستا می رسانند و از طرفی بعد از دفن نیز، مستقیم وارد مسجد می شوند و در مراسم ختمِ شبِ اولِ تازه در گذشته نیز شرکت می کنند و ابراز همدردی و عرض تسلیت به بازماندگان.
دمای هوا نیز به حالت تعادل رسیده و مردم کمتر آزار می بینند.

 
2_ برای برگزاری مراسم ختم نیز بهترین ساعت یک ساعت قبل از اذان مغرب و یا یک ساعت بعد از اذان مغرب است. در هر دو حالت وقت مردم آزادتر است و علاقه مندان به نماز اول وقت نیز می توانند نماز مغرب و عشا را به جماعت، کنار دیگر هم محلی های خود، اقامه کنند.
 

3_ برای برگزاری مراسم هفتم نیز  پیشنهاد می شود یک تا دو ساعت قبل از اذان مغرب باشد، بنا بر برنامه ریزی که برای مراسم هفتم کرده اند. چرا که ساعت 14 و یا 16 هوا بسیار گرم است و بیشتر اهالی روستا در این ساعت بر اساس عادات دیرینه، به خواب و استراحت نیمروزی می پردازند.
 

4_ سعی شود در مراسم ختم و هفتم حتمن دقایقی، زندگی نامه فرد متوفا توسط فرزندان یا نوه ها و یا یکی از اهالی، بیان یا خوانده شود. یادمان نرود وقتی مردم برای مراسم ختم عزیزی حاضر می شوند مثلن نوروزعلی کریمی، می خواهند کمی از زندگی او بدانند و از شیوه ی جانباز شدنش و هر آنچه که درباره ی ایشان است.

 
سعی کنیم به مردمی که برای عزیز از دست رفته مان، زمانی که زنده بوده اند احترام قایل بودند، ما نیز برای شان احترام قایل شویم. 

عسکری امینی ایمن آبادی _ 12 خردادماه 1402